Kao što je u pitanju konstatovano, članom 97. stav 8. Zakona o planiranju i izgradnji propisano je da se doprinos za uređivanje građevinskog zemljišta ne obračunava za proizvodne i skladišne objekte. Imajući u vidu definiciju objekta propisanu Zakonom o planiranju i izgradnji, ukoliko se radi o proizvodnom objektu koji, zajedno sa pomoćnim prostorijama, čini fizičku i funkcionalnu celinu sa jedinstvenom (proizvodnom) namenom, ceo objekat bi trebalo tretirati na jedinstven način, odnsno ne bi trebalo obračunavati doprinos za uređivanje građevinskog zemljišta.

Shodno čl.153. Zakona o planiranju i izgradnji, investitor obezbeđuje stručni nadzor u toku građenja objekta, odnosno izvođenja radova za koje je izdata građevinska dozvola.

Stručni nadzor obuhvata: kontrolu da li se građenje vrši prema građevinskoj dozvoli, odnosno prema tehničkoj dokumentaciji po kojoj je izdata građevinska dozvola; kontrolu i proveru kvaliteta izvođenja svih vrsta radova i primenu propisa, standarda i tehničkih normativa, uključujući standarde pristupačnosti; kontrolu i overu količina izvedenih radova; proveru da li postoje dokazi o kvalitetu materijala, opreme i instalacija koji se ugrađuju; davanje uputstava izvođaču radova; saradnju sa projektantom radi obezbeđenja detalja tehnoloških i organizacionih rešenja za izvođenje radova i rešavanje drugih pitanja koja se pojave u toku izvođenja radova.

Shodno čl. 41 Pravilnika o postupku sprovođenja objedinjene procedure („Sl. Glasnik Rs“, br.22/2015) uz zahtev za izdavanje upotrebne dozvole prilaže se:

1) projekat za izvođenje sa potvrdom i overom investitora, lica koje vrši stručni nadzor i izvođača radova da je izvedeno stanje jednako projektovanom u slučaju da u toku građenja nije odstupljeno od projekta za izvođenje, odnosno projekat izvedenog objekta izrađen u skladu sa pravilnikom kojim se uređuje sadržina tehničke dokumentacije;

2) izveštaj komisije za tehnički pregled, kojim se utvrđuje da je objekat podoban za upotrebu, sa predlogom za izdavanje upotrebne dozvola;

3) dokaz o plaćanju propisanih taksi, odnosno naknada;

4) sertifikat o energetskim svojstvima objekta, ako je za objekat propisana obaveza pribavljanja sertifikata o energetskim svojstvima;

5) dokaz o uplati administrativne takse za izdavanje upotrebne dozvole;

6) elaborat geodetskih radova za izvedeni objekat i posebne delove objekta;

7) elaborat geodetskih radova za podzemne instalacije.  

U slučaju da je objekat kategorije A:

U skladu sa čl.5 Pravilnika o objektima na koje se ne primenjuju pojedine odredbe Zakona o planiranju („Sl.Glasnik RS“, br.22/2015) „Odredbe Zakona o obavezi tehničkog pregleda objekta ne primenjuju se za utvrđivanje podobnosti objekata kategorije "A", u skladu sa propisom kojim se uređuje klasifikacija objekata.U slučaju objekata pomenute kategorije, investitor uz zahtev za upotrebnu dozvolu dostavlja potvrdu o tome da je objekat priključen ili je podoban da bude priključen na infrastrukturnu mrežu, za priključke koji su predviđeni građevinskom dozvolom.“ 

Takođe, shodno čl.74 Pravilnika o sadržini, načinu i postupku izrade i načinu vršenja kontrole tehničke dokumentacije prema klasi i nameni objekata („Sl. Glasnik RS“, br. 23/2015) za objekte kategorije "A", za koje izrada projekta za izvođenje nije obavezna, umesto projekta izvedenog objekta može se priložiti i geodetski snimak izvedenog objekta na parceli, na overenoj katastarsko-topografskoj podlozi.

Za objekte kategorije A, u skladu sa članom 52. ovog pravilnika projekat za građevinsku dozvolu sadrži samo projekat arhitekture sa izjavom odgovornog projektanta  da objekat ima odgovarajuću nosivost i stabilnost. Tu izjavu može dati  odgovorni projektant projekta arhitekture, ukoliko ima odgovarajuću licencu  - ovlašćenje za vrstu konstrukcije predviđenu projektom (raspon konstrukcije), ili tu izjavu može dati i drugi odgovorni projektant sa odgovarajužom licencom za tu vrstu konstrukcije.

Član 55. ovog pravilnika uopšteno definiše sadržaj numeričke dokumentacije za sve delove projekta za građevinsku doѕvolu, opisi koji se odnose na proračun konstrukcija i instalacija odnose se na delove projekta konstrukcija i instalacija. U konkretnom slučaju, za projekte kategorije A, nije obavezno da projekat arhitekture projekta za građevinsku dozvolu sadrži proračun konstrukcija i proračune instalacija, jer su ti proračuni sastavni deo projekta konstrukcija i projekata instalacija koji ne predstavljaju obavezni sadržaj projekta za građevinsku dovolu. Naravno, s obzirom da pravilnik propisuje samo obavezne (minimalne) sadržaje, odgovorni projektant može odlučiti da ove proračune uvrstiti u tehničku dokumentaciju.

Članom 154. Zakona o planiranju i izgradnji propisano je da se podobnost objekta za upotrebu utvrđuje tehničkim pregledom, dok je članom 155. Zakona propisano da investitor obezbeđuje tehnički pregled objekta, kao i da snosi troškove tehničkog pregleda. U stavu 5. člana 155. Zakona propisano je da, izuzetno od navedene odredbe, tehnički pregled objekta može obezbediti i drugo lice koje za to ima interes, u kom slučaju to lice snosi troškove tehničkog pregleda. Nakon pribavljenog pozitivnog mišljenja komisije za tehnički pregled objekta, lice koje je obezbedilo tehnički pregled objekta ima pravo da podnese zahtev za izdavanje upotrebne dozvole.

U slučaju da se vrši overa katarstarko-topografskog plana, investitor daje katastarsko – topografski plan na overu, gde nadležna služba RGZ vrši proveru sa zvaničnom geodetskom mrežom RGZ, odnosno vrši proveru tačnosti snimanja terena od ovlašćene firme za obavljanje geodetskih poslova.

Shodno Pravilniku o polaganju stručnog ispita i uslovima za dobijanje licence i ovlašćenja za izradu Glavnog projekta zaštite od požara i posebnih sistema i mera zaštite od požara, na osnovu uverenja o položenom stručnom ispitu koje izdaje Ministarstvo unutrašnjih poslova, podnosi se zahtev za izdavanje licence koju izdaje Ministarstvo unutrašnjih poslova. 

U pitanju je Agencija za privredne registre (APR).

U APR se evidentira samo pretežna delatnost privrednog društva, a privredni subjekt može da obavlja i sve ostale delatnosti (osim ukoliko za njih potrebna posebna dozvola ili saglasnost).

Privredno društvo ili drugo pravno lice može da obavlja tehnički pregled, pod uslovom da je u tehničkom smislu osposobljeno za to, i da ima odgovarajuće licence za vrste radova koje su izvršene.

Direktorat civilnog vazduhoplovstva se smatra imaocem javnih ovlašćenja.

Shodno čl.24. stav 2. Uredbe o lokacijskim uslovima („Sl.glasnik RS“, br.35/2015), nadležni organ će pribaviti uslove za projektovanje i priključenje i udrugim slučajevima propisanim zakonom,odnosno predviđenim planskim dokumentom ili separatom.

U skladu sa Uredom o načinu priznavanja inostranih isprava i znakova usaglašenosti ("Službeni glasnik RS", broj 98/09):

Član 1.

Ovom uredbom uređuje se način priznavanja važenja u Republici Srbiji isprava o usaglašenosti koje izdaju inostrana tela za ocenjivanje usaglašenosti (u daljem tekstu: inostrane isprave) i znakova usaglašenosti izdatih u inostranstvu (u daljem tekstu: inostrani znakovi usaglašenosti).

Član 2.

Inostrane isprave jesu: sertifikat, izveštaj o ispitivanju, deklaracija o usaglašenosti, uverenje o kontrolisanju ili drugi dokument kojim se potvrđuje usaglašenost proizvoda sa zahtevima inostranog tehničkog propisa.

Inostrani znakovi usaglašenosti jesu: SE znak i drugi znakovi usaglašenosti koji se stavlja na proizvod u skladu zahtevima inostranog tehničkog propisa.

Član 3.

 Inostrana isprava ili znak usaglašenosti koji je izdat u skladu sa potvrđenim međunarodnim sporazumom čiji je potpisnik Republika Srbija, važi u Republici Srbiji.

Na traženje pravnih ili fizičkih lica, ministarstvo u čijem delokrugu je priprema i donošenje tehničkih propisa kojima se uređuju zahtevi za proizvode na koje se odnosi inostrana isprava, odnosno znak usaglašenosti (u daljem tekstu: nadležno ministarstvo), daje mišljenje o postojanju potvrđenog međunarodnog sporazuma iz stava 1. ovog člana, odnosno da li je određena inostrana isprava ili znak usaglašenosti izdat u skladu sa tim sporazumom.

Član 4.

Ako inostrana isprava ili znak usaglašenosti nije izdat u skladu sa sporazumom iz člana 3. stav 1. ove uredbe, postupak za priznavanje važenja inostrane isprave, odnosno znaka usaglašenosti pokreće se, pre stavljanja proizvoda na tržište ili upotrebu u Republici Srbiji, na osnovu zahteva za priznavanje koji podnosi inostrani proizvođač ili njegov zastupnik, odnosno uvoznik (u daljem tekstu: podnosilac zahteva).

Zahtev iz stava 1. ovog člana podnosi se nadležnom ministarstvu.

Podnosilac zahteva snosi troškove postupka priznavanja koji obuhvataju troškove za rad Komisije za priznavanje važenja inostranih isprava i znakova usaglašenosti iz člana 7. ove uredbe (u daljem tekstu: Komisija).

Član 5.

Zahtev iz člana 4. ove uredbe sadrži:

1) poslovno ime, odnosno naziv i adresu sedišta i pravnu formu podnosioca zahteva;

2) vrstu inostrane isprave, odnosno znaka usaglašenosti, čije priznavanje se traži;

3) naziv države u kojoj je izdata inostrana isprava, odnosno znak usaglašenosti;

4) naziv inostranog tehničkog propisa na osnovu koga je izdata inostrana isprava, odnosno na osnovu koga je stavljen znak usaglašenosti, kao i naziv službenog glasila u kome je taj propis objavljen;

5) vrstu, odnosno naziv proizvoda i druge podatke radi bliže identifikacije proizvoda na koji se odnosi inostrana isprava, odnosno znak usaglašenosti;

6) poslovno ime, odnosno naziv i adresu sedišta i pravnu formu pravnog subjekta koji je izdao inostranu ispravu, odnosno stavio znak usaglašenosti na proizvod;

7) naziv države u kojoj je imenovano ili ovlašćeno telo za ocenjivanje usaglašenosti koje je izdalo inostranu ispravu;

8) naziv organa koji je imenovao, odnosno ovlastio telo za ocenjivanje usaglašenosti iz tačke 7) ovog člana;

9) druge podatke od značaja za priznavanje važenja inostrane isprave, odnosno znaka usaglašenosti.

Član 6.

Uz zahtev iz člana 5. ove uredbe podnose se sledeći dokazi:

1) kopija izvoda iz registra privrednih subjekata za podnosioca zahteva, overena od strane nadležnog organa, kao i overeni prevod tog izvoda na srpski jezik od strane ovlašćenog sudskog tumača, ako je podnosilac zahteva inostrani proizvođač;

2) originalnu inostranu ispravu ili njenu kopiju overenu od strane inostranog nadležnog organa, kao i overeni prevod te isprave na srpski jezik od strane ovlašćenog sudskog tumača;

3) kopiju originalnog teksta tehničkog propisa iz člana 5. tačka 4) ove uredbe i overeni prevod tog propisa na srpski jezik od strane ovlašćenog sudskog tumača;

4) kopiju izvoda iz registra privrednih subjekata za lice iz člana 5. tačka 6) ove uredbe, overenu od strane inostranog nadležnog organa, kao i overeni prevod tog izvoda na srpski jezik od strane ovlašćenog sudskog tumača;

5) kopiju akta o imenovanju, odnosno ovlašćivanju ili drugog odgovarajućeg dokumenta, koji je izdao organ iz člana 5. tačka 8) ove uredbe, overenu od strane inostranog nadležnog organa, kao i overeni prevod tog akta na srpski jezik od strane ovlašćenog sudskog tumača;

6) dokaz o plaćenoj republičkoj administrativnoj taksi, u skladu sa zakonom;

7) drugi dokazi kojima se potvrđuju navodi iz zahteva.

Član 7.

Ispunjenost uslova za priznavanje važenja inostrane isprave utvrđuje Komisija koju, za oblast jednog ili više tehničkih propisa, obrazuje ministar nadležnog ministarstva (u daljem tekstu: nadležni ministar).

Komisiju sačinjavaju najmanje tri člana, od kojih je najmanje jedan predstavnik nadležnog ministarstva, predstavnik Akreditacionog tela Srbije i predstavnik iz reda stručnjaka iz oblasti koja je uređena odgovarajućim srpskim tehničkim propisom.

Članovi Komisije mogu imati zamenike.

Po potrebi, u rad Komisije mogu se uključiti i drugi stručnjaci, izvan nadležnog ministarstva, za oblast koja je uređena odgovarajućim srpskim tehničkim propisom.

Radom Komisije rukovodi predstavnik nadležnog ministarstva.

Član 8.

Komisija na osnovu podnetog zahteva za priznavanje i priloženih dokaza, utvrđuje da li:

 1) zahtevi iz inostranog tehničkog propisa obezbeđuju najmanje isti stepen zaštite bezbednosti života i zdravlja ljudi, zaštite životinja i biljaka, zaštite životne sredine, zaštite potrošača i drugih korisnika i zaštite imovine, koji su određeni zahtevima odgovarajućeg srpskog tehničkog propisa;

2) zahtevi iz inostranog tehničkog propisa koje inostrano telo za ocenjivanje usaglašenosti mora da ispuni da bi sprovodilo postupak ocenjivanja usaglašenosti proizvoda, obezbeđuju najmanje isti stepen ispunjenosti zahteva koji su utvrđeni odgovarajućim srpskim tehničkim propisom za imenovano, odnosno ovlašćeno telo za ocenjivanje usaglašenosti.

Član 9.

Komisija na osnovu podnetog zahteva za priznavanje, priloženih dokaza i utvrđenih činjenica, utvrđuje da li inostrana isprava, odnosno znak usaglašenosti, ispunjava uslove iz člana 8. ove uredbe.

Nadležni ministar, na predlog Komisije, donosi rešenje o priznavanju važenja inostrane isprave, odnosno znaka usaglašenosti, ako je utvrđeno da inostrana isprava, odnosno znak usaglašenosti ispunjava propisane uslove.

Nadležni ministar, na predlog Komisije, donosi rešenje kojim se odbija zahtev za priznavanje, ako je utvrđeno da inostrana isprava, odnosno znak usaglašenosti, ne ispunjava propisane uslove.

Predlozi iz st. 2. i 3. ovog člana, moraju biti obrazloženi.

Član 10.

Nadležni ministar donosi rešenje o priznavanju važenja inostrane isprave, odnosno znaka usaglašenosti po prethodno pribavljenom mišljenju ministarstva nadležnog za poslove koji se odnose na tehničke propise.

Uz zahtev za davanje mišljenja iz stava 1. ovog člana, nadležno ministarstvo dostavlja predlog rešenja o priznavanju važenja inostrane isprave, odnosno znaka usaglašenosti, sa obrazloženjem. Ministarstvo iz stava 1. ovog člana dužno je da mišljenje pismeno dostavi nadležnom ministarstvu u roku od deset dana od dana prijema zahteva za davanje mišljenja.

Ako mišljenje ne bude dostavljeno u roku iz stava 3. ovog člana, smatra se da nije bilo primedaba.

Član 11.

Rešenje iz člana 10. ove uredbe važi do isteka roka važenja inostrane isprave, ako je taj rok utvrđen u ispravi.

Ako u inostranoj ispravi nije utvrđen rok važenja, rešenje o priznavanju važenja inostrane isprave važi najduže tri godine od dana njegovog donošenja.

Član 12.

Rešenje iz člana 10. stav 1. ove uredbe, sadrži naročito:

1) vrstu inostrane isprave, odnosno znaka usaglašenosti;

2) poslovno ime, odnosno naziv i adresu sedišta pravnog subjekta koji je izdao inostranu ispravu, odnosno stavio znak usaglašenosti na proizvod;

3) naziv države u kojoj je izdata inostrana isprava, odnosno stavljen znak usaglašenosti;

4) naziv inostranog tehničkog propisa na osnovu koga je izdata inostrana isprava, odnosno stavljen znak usaglašenosti, kao i naziv i broju službenog glasila u kome je taj propis objavljen; 5) vrstu, odnosno naziv proizvoda i druge podatke radi bliže identifikacije proizvoda na koji se odnosi inostrana isprava, odnosno znak usaglašenosti;

6) rok važenja rešenja.

Član 13.

Rešenje iz člana 12. ove uredbe, nadležno ministarstvo dostavlja ministarstvu nadležnom za vođenje registra inostranih isprava i znakova usaglašenosti koji važe u Republici Srbiji radi upisa u taj registar, u skladu sa zakonom kojim se uređuju tehnički zahtevi za proizvode i ocenjivanju usaglašenosti i propisom donetim na osnovu tog zakona.

Za nove isporuke proizvoda iz uvoza, za koji je rešenje o priznavanju inostranih isprava i znakova usaglašenosti upisano u registar iz stava 1. ovog člana, nije potrebno podnositi novi zahtev za priznavanje.

Pri uvozu proizvoda iz stava 2. ovog člana, kao dokaz o važenju inostranih isprava i znakova usaglašenosti koje prate taj proizvod, koristi se odgovarajući izvod iz registra iz stava 1. ovog člana.

Pitanje koje se odnosi na takse je regulisano odredbama Zakona o republičkim administrativnim taksama, i nije predmet Zakona o planiranju i izgradnji.