Oblast: Ostalo

Članom 2. tačka 24) Zakona o planiranju i izgradnji propisano je da pomoćni objekat jeste objekat koji je u funkciji glavnog objekta, a gradi se na istoj parceli na kojoj je sagrađen ili može biti sagrađen glavni stambeni, poslovni ili objekat javne namene. Iz citirane formulacije proizlazi da prethodna izgradnja glavnog stambenog, poslovnog ili objekta javne namene nije uslov za izgradnju pomoćnog objekta.

Nadležnost Gradske uprave, odnosno pojedinih organizacionih jedinica Gradske uprave grada Beograda regulisana je Odlukom o Gradskoj upravi grada Beograda.

U članu 60. predmetne Odluke regulisano je da Sekretarijat za imovinsko-pravne poslove, građevinsku i urbanističku inspekciju – Uprava za imovinsko-pravne poslove obavlja poslove koji se odnose na raspolaganje nepokretnostima, pribavljanje i otuđenje nepokretnosti, poveravanje na upravljanje, davanje i prenos prava korišćenja nad ovim nepokretnostima, davanje saglasnosti korisnicima nepokretnosti koja se odnosi na upravljanje nepokretnosti.

Imajući u vidu citirane odredbe Odluke o gradskoj upravi grada Beograda, u cilju dobijanja tražene saglasnosti možete se obratiti Sekretarijatu za imovinsko-pravne poslove, građevinsku i urbanističku inspekciju – Uprava za imovinsko-pravne poslove.

Članom 2. tačka 43) Zakona o planiranju i izgradnji propisano je da finansijer jeste lice koje po osnovu zaključenog i overenog ugovora sa investitorom finansira, odnosno sufinansira izgradnju, dogradnju, rekonstrukciju, adaptaciju, sanaciju ili izvođenje drugih građevinskih odnosno investicionih radova predviđenih ovim zakonom i na osnovu tog ugovora stiče određena prava i obaveze koje su ovim zakonom propisane za investitora u skladu sa tim ugovorom, osim sticanja prava svojine na objektu koji je predmet izgradnje.

Shodno citiranoj odredbi Zakona o planiranju i izgradnji, finansijer ne može postati vlasnik celog objekta, ali nema prepreke da postane vlasnik jednog ili više posebnih delova objekta koji je predmet izgradnje.

U dosadašnjoj praksi preovladava stav da se licu koje finansira izgradnju priznaje status suinvestitora, u kom slučaju na to lice glase građevinska i upotrebna dozvola u procentima objekta koji treba da stekne. Međutim, zbog različite prakse u postupanju jedinica lokalne samouprave, prethodno bi trebalo proveriti da li nadležni organ konkretne jedinice lokalne samouprave priznaje svojstvo suinvestitora i licu koje nije vlasnik parcele na kojoj se gradi i objekta koji se ruši. Ukoliko konkretna jedinica lokalne samouprave tumači odredbe Zakona o planiranju i izgradnji tako da građevinska dozvola može da se izda samo na lica koja su suvlasnici parcele, onda na to lice treba preneti i svojinski udeo na parceli koja se gradi i objektu koji se ruši.

1. Pozivni centar je namenjen isključivo za pružanje dodatnih informacija i pojašnjenja u cilju boljeg razumevanja i pravilne primene Zakona o planiranju i izgradnji i podzakonskih akata donetih na osnovu tog zakona. Radnopravni status radnika angažovanih od strane izvođača radova regulisan je odredbama Zakona o radu.

2. Privremenim saobraćajnicama i priključcima u smislu člana 147. Zakona o planiranju i izgradnji smatraju se saobraćajnice i priključci privremenog karaktera, za kojima postoji potreba u roku definisanom privremenom građevinskom dozvolom (najviše tri godine od dana donošenja privremene građevinske dozvole).

3. Članom 1. stav 2. Zakona o planiranju i izgradnji propisano je da se odredbe tog zakona ne odnose se na izgradnju objekata koji se u smislu zakona kojim se uređuje rudarstvo smatraju rudarskim objektima, postrojenjima i uređajima. Imajući u vidu citiranu odredbu Zakona o planiranju i izgradnji, pitanja u vezi sa izgradnjom rudarskih objekata regulišu se Zakonom o rudarstvu i geološkim istraživanjima.

Odredbama Zakona o planiranju i izgradnji nisu propisana ograničenja u vezi sa površinom, spratnošću, visinom i konfiguracijom pomoćnog objekta.

Takođe, odredbama Zakona nisu propisana ograničenja u vezi sa vrstom materijala od kojih može da se pravi pomoćni objekat, odnosno eventualna zabrana da pomoćni objekat bude od istih materijala kao glavni.

Pojam zaštitnog pojasa odnosi se na javni put i definisan je odredbama Zakona o javnim putevima („Službeni glasnik Republike Srbije“ broj 101/2005, 123/2007, 101/2011, 93/2012 i 104/2013). Članom 2. stav 1. tačka 38) Zakona o javnim putevima zaštitni pojas definisan je kao površina uz ivicu zemljišnog pojasa, na spoljnu stranu, čija je širina određena tim zakonom i služi za zaštitu javnog puta i saobraćaja na njemu.

Širina zaštitnog pojasa sa svake strane javnog puta propisana je članom 29. Zakona o javnim putevima, i to:

• državni putevi I reda

- autoputevi                                     40 metara

• ostali državni putevi I reda 20 metara
• državni putevi II reda 10 metara
• opštinski putevi 5 metara

Izuzetno od citiranih odredbi, a saglasno članu 29. stav 2. istog Zakona, zaštitni pojas autoputeva, ostalih državnih puteva I reda i državnih puteva II reda može biti i veće širine, ako je planskim dokumentom predviđena izgradnja stanice za snabdevanje motornih vozila gorivom.

Pozivni centar ne raspolaže informacijom o razlozima zbog kojih je odredbama Zakona o planiranju i izgradnji rekonstrukcija linijskog infrastrukturnog objekta definisana na način na koji je to učinjeno.

Članom 8. stav 1. Pravilnika o uslovima i normativima za projektovanje stambenih zgrada i stanova („Službeni glasnik Republike Srbije“ broj 58/2012, 74/2015 i 82/2015) propisano je da se liftovi odgovarajućeg kapaciteta i karakteristika, a u skladu sa propisima kojima se uređuje ova oblast, obavezno ugrađuju u svaku stambenu zgradu sa četiri i više nadzemnih etaža. Shodno tome, u zgradu koju ste opisali obavezno se ugrađuje lift odgovarajućeg kapaciteta i karakteristika, pri čemu napominjemo da se odredbe citiranog Pravilnika primenjuju samo za period nakon njegovog stupanja na snagu.

Napominjemo da Pozivni centar nije namenjen za davanje pravnih saveta, kao ni za instrukcije za postupanje u konkretnim slučajevima.

Članom 2. tačka 20. Zakona o planiranju i izgradnji propisano je da je građevinska parcela deo građevinskog zemljišta, sa pristupom javnoj saobraćajnoj površini, koja je izgrađena ili planom predviđena za izgradnju. U članu 69. stav 2. istog Zakona propisano je da se (između ostalog) za postavljanje stubova elektronskih komunikacija ne primenjuju odredbe o formiranju građevinske parcele propisane Zakonom.

Shodno citiranim odredbama Zakona o planiranju i izgradnji, za postavljanje stubova elektronskih komunikacija nije neophodno da parcela na kojoj se vrši postavljanje ima pristup javnoj saobraćajnoj površini.

Članom 135. stav 1. Zakona o planiranju i izgradnji propisano je da se građevinska dozvola  izdaje investitoru koji uz zahtev za izdavanje građevinske dozvole dostavi projekat za građevinsku dozvolu, ima odgovarajuće pravo na zemljištu ili objektu i koji je dostavio dokaze propisane podzakonskim aktom kojim se bliže uređuje sadržina i način izdavanja građevinske dozvole i platio odgovarajuće administrativne takse. U stavu 8. člana 69. Zakona o planiranju i izgradnji regulisano je da se, kao dokaz o rešenim imovinsko-pravnim odnosima na zemljištu, za objekte iz stava 2. tog člana, može podneti i ugovor o ustanovljavanju prava službenosti, odnosno ugovor o zakupu zemljišta u privatnoj svojini sa vlasnikom zemljišta, zaključen u skladu sa posebnim propisima, kao i ugovor o uspostavljanju prava službenosti zaključen sa vlasnikom, odnosno korisnikom zemljišta koji je imalac javnih ovlašćenja, na period koji odredi vlasnik, odnosno korisnik zemljišta.

U skladu sa tim, uz zahtev za izdavanje građevinske dozvole za postavljanje stubova elektronskih komunikacija, kao dokaz o rešenim imovinsko-pravnim odnosima na zemljištu može se dostaviti i ugovor o uspostavljanju prava službenosti.

Pitanje koje ste postavili ne odnosi se na primenu odredaba Zakona o planiranju i izgradnji i podzakonskih akata donetih na osnovu tog Zakona, već na primenu odredaba Zakona o stanovanju i održavanju zgrada.

Članom 3. stav 2. tačka 26) Zakona o stanovanju i održavanju zgrada propisano je da investiciono održavanje jeste izvođenje građevinsko-zanatskih, odnosno drugih radova u zavisnosti od vrste objekta u cilju poboljšanja uslova korišćenja zgrade u toku eksploatacije. Članom 42. stav 1. tačka 8) istog Zakona propisano je da skupština stambene zajednice donosi odluku o preduzimanju radova na zajedničkim delovima zgrade, dok je u članu 44. stav 1. Zakona regulisano da skupština stambene zajednice donosi odluke običnom većinom glasova prisutnih članova koji imaju pravo glasa po određenom pitanju.

Iz Vašeg pitanja se ne može zaključiti da li se u konkretnom slučaju sprovodi postupak urbane komasacije ili postupak eksproprijacije.

Postupak urbane komasacije regulisan je odredbama Zakona o planiranju i izgradnji (čl. 107 – 108b). Urbana komasacija je postupak kojim se postojeće katastarske parcele na području za koje je donet plan generalne ili plan detaljne regulacije pretvaraju u građevinske parcele, u skladu sa važećim planskim dokumentom, u cilju racionalnog korišćenja i uređenja građevinskog zemljišta, uz istovremeno rešavanje imovinsko pravnih odnosa koji nastanu u ovom postupku. Preraspodela građevinskih parcela vrši se tako što se, uvek kada je to moguće, vlasniku dodeljuje građevinsko zemljište sa položajem koji je isti ili sličan zemljištu koje je uneto u komasacionu masu, na osnovu merila površine ili na osnovu merila vrednosti. Na osnovu merila površine zemljišta, svakom vlasniku pripada građevinsko zemljište u površini parcele koja je uneta u komasacionu masu, umanjeno za udeo u površini koja će biti korišćena za javne namene i koju je utvrdila komisija za komasaciju. U slučaju da nastane razlika u površini između dodeljene i unete površine, a nakon odbitka dela površina za javne namene (po kriterijumu unete površine i unete vrednosti zemljišta) ta razlika se nadoknađuje u novcu, pri čemu iznos novčane naknade utvrđuje komisija za komasaciju.

Ukoliko je u pitanju postupak eksproprijacije, on nije regulisan odredbama Zakona o planiranju i izgradnji, već odredbama Zakona o eksproprijaciji („Službeni glasnik Republike Srbije“ broj 53/95, „Službeni list SRJ“ broj 16/2001 – Odluka SUS i „Službeni glasnik Republike Srbije“ broj 20/2009, 55/2013 – Odluka US i 106/2016 – autentično tumačenje).